Tanım gereği, siyasal davalar, hukukun beş para etmediği, mahkemenin cinayet aracına dönüştüğü çatışma alanlarıdır. Bu çatışmalardan zaferle çıkmak; toplumun ekmek, barış ve özgürlük mücadelesinin en önünde mücadeleyi sürdürmek ve bunu herkes için görünür kılmakla mümkündür.

Muharrem İnce HDP seçmenini yanlış anladı. Kendisinde bir hikmet var sandı. Meral Akşener’in ise HDP ve seçmenini hiç anlamadığı, HDP hakkında ileri geri konuşmaya devam etmesinden görülüyor.

Rejim Kürtlere, siyasal sürece eşit ortak olarak katılma kapısını kapatan bir seçim yordamı dayatmaya hazırlanıyor: “Madem barajı aşıyorlar o zaman seçimlerin kendisini baraj haline getirelim.”

HDP Türkiye siyasi tarihi için biricik deneyimdir. Kendimizi, potansiyelimizi ve yapılabilecekleri keşfediyoruz. Daha önceden bilmediğimiz bir şeyi yaptık. Özeti bu.

Hayatı boyunca elbette pek çok kez yanılmış olabilirdi ama, her türlü bencil çıkardan bağımsız, herkesi kendisiyle birlikte hakikati ve ezilenlerin kurtuluşuna giden yolu bulmaya davet etmiş, fikri hür vicdanı hür bir komünist olduğuna ne şüphe.

7 Ekim 2014’te Erdoğan Gaziantep’ten seslendi: “İşte aylar geçti ve herhangi bir netice yok. Şu anda Kobani de düştü düşüyor.” Her şey işte öyle başladı. “Kobanê olayları”nı sözcüğün gerçek anlamında muhakeme edecek bir hakiki yargılama, bu konuşmayı esas alacaktır.

Sonunda Kobanê düşmedi, IŞİD çöle gömüldü. Tarih Erdoğan’ın saplantılarını değil, Kobanê direnişini doğruladı; HDP’yi de beraat ettirecektir.

Halk seçtiği sözcülerinin kendilerine verilen görev yerinde durduklarını görmek ister. Halkın göstereceği reaksiyonu dikkatle izlememiz ve dinlememiz gerektiğini düşünüyorum. Parti bunu yapacaktır, dinleyecektir. O zaman halk da partiyi dinleyecektir.