Ertuğrul Kürkçü Denizleri idam etmekle askeri yönetim kendi sonunu hazırladı. Ama onun bizim içimizde yarattığı acı hala geçmedi. Ve geçmez de. Tıpkı yüzünüzdeki bıçak yarası gibi… Kalbinizde bu acı… Ve o acıyla yaşamayı öğreneceksiniz… Genç yaşta öğrendiğimiz derslerden birisi bu oldu.
Ertuğrul Kürkçü İşçiler, Kürtler, Aleviler ve kadınlar, toplumun bütün ezilenlerinin sesi ve eylemi olacak bir üçüncü kutbun temelini bu 1 Mayıs’ta atabilirlerse, Anayasa tartışmalarını devlet güvenliği yerine emeğin hakları ve halkların özgürlüğüne dayalı yeni bir eksene de oturtmuş olacaklar.
Ertuğrul Kürkçü TEKEL direnişiyle sınıftan kaçış yolunun kapandığı, siyasal mücadelelerin sınıfsal bir bağlam edinmeksizin meşrulaştırılamayacağı bir yeni dönem açılıyor. Türkiye sosyalist hareketi ve Kürt özgürlük hareketi bu dönemin hakkını vermeli.
Ertuğrul Kürkçü Demek ki, Tayyip Erdoğan’ın AKP’si bütün ekonomik ve toplumsal gerçekliğiyle ve politikalarıyla yerli yerinde dursa, ama Kürt meselesinde ninni söylemeye devam etse, “sosyalizm ve demokrasi” adına önümüzdeki yerel seçimlerde AKP’ye oy vermeye davet edilecekmişiz!…
Ertuğrul Kürkçü Üniformalı olmaları, zorunlu askerlik hizmetini yerine getiren yoksul, emekçi Türk ve Kürt gençlerin pusuya düşürülerek kurşuna dizilmelerine askeri bir anlam katmaz. Savaş politikanın başka araçlarla devamı ise “barış politikası”nın aracı silahlı pusu olamaz.
Ertuğrul Kürkçü Kitleler meşruiyetini sorgulayıp yıkmak için harekete geçmedikçe IMF’li ya da değil, kapitalizm kendi kendine yıkılmayacak. Devrimci hareketin emekçileri ikamesi de çıkar yol değil, çünkü bir ilişki onun iki tarafı arasındaki gerilim katlanılmaz hale gelmedikçe kopmaz.
Ertuğrul Kürkçü Sonuncu Kürt isyanı Türkiye’nin kaderini belirleyerek son bulabilir. Sürecin bu yöne evrilmesi herkesten çok, Kürt özgürlük hareketi ve hapisteki lideri Abdullah Öcalan’ın 1999’dan bu yana izlediği, barış ve çözümü halkların kardeşliği ve özgürlüğünde arayan politikalarının ürünü olacak.
Ertuğrul Kürkçü Onu sokağa taşımadıkça; barış ile halk egemenliği arasındaki köprüyü kurmadıkça; “barış”ı “devlet aklı”na emanet ettikçe payımıza, bir sonraki savaşta cephe hattına sürülmekten başka bir seçenek düşmeyebilir.
