Kimse insanlarımızı ve insan hakları savunucularımızı ya “90’lara dönülürse” diye korkutmayı denemesin hiç. Hak bilinci, şimdi bizzat devleti yönetenlerin başa çıkmak için bir çare bulmak zorunda kaldıkları bir toplumsal bilinç formuna büründü. Bundan geri dönüş, eğer söz konusu olacaksa, basitçe “tamburalı paşalar”ın şimdi Tayyip Erdoğan hizmetine girmesi olarak gerçekleşmez.

Gezi’nin yerel seçimlerden çıkaracağı en önemli ders, toplumun kendisinden beklediği şeyin “tatava yapmak” olduğunun idrakine varmasıdır. 

İslam’ın devlet elinde hakimiyetin meşrulaştırılması aracı olarak istismarına karşı mücadele, HDP’yi hiçbir inanç grubuna, bu arada Alevi toplumuna da, Hristiyanlara da yabancılaştırmaz.

2014 yerel seçimleri iki parti arasında geçecektir: HDP/BDP ve diğerleri.

First National Bank, Obama ve Zuma, Madiba’ya saygıda kusur etmedilerse de lafla “ubuntu” olmadığını gördük hep birlikte. Değilse, Madiba’nın onuruyla onurlanmak için son sözü kendisine ayıran Başkan Zuma halkından iltifat yerine hakaret görmezdi. Devletle ubuntu aynı anda var olamıyordu. 

Tıpkı Taylan Özgür’ün öldürülmesinde olduğu gibi seçerek, hedef gözeterek, bir polis görevlisi tarafından bir toplumsal olay sırasında Ankara’da herkesin sevip saydığı bir devrimcinin öldürülmesiyle karşı karşıyayız. O nedenle burada bir tesadüf, kaza ya da kötü talih olmadığını kasıt olduğunu da düşündürecek pek çok sebep var. Bütün bunlar aydınlatılmayı bekliyor. 

Nelson Mandela  eğer gerçekten Güney Afrika’nın ve ezilen insanlığın ruhuysa, bir ömrü daha olsa, onu mutlaka onurları için birinci ömrünü vermiş olduğu siyah emekçilerin toplumsal kurtuluşuna adardı. Eminim o zaman pek çok kimliğinden biri olan “halkın mızrağı” suretine bürünürdü. 

“Dershane” meselesi her şeyden önce milyonlarca öğrencinin/gencin hayatını doğrudan ilgilendiriyor. “Yiyin birbirinizi” diyerek olan bitene uzaktan bakmakla yetinemeyiz. Bu, “dışımızdaki” bir kavga değil.