Erdoğan’ın dilinin kurcaladığı yerde “nehirden denize özgür Filistin” değil, yeni küresel koşullarda eski hakimiyet alanına bir şekilde yeniden demir atma hırsı yatıyor. Erdoğan, “Bir zamanlar buralar bizimdi” derken, Filistinliler’e bir millet olmaya ve kendi kaderlerini tayine hak sahibi olmadıklarını, görebilecekleri en güzel rüyanın dedelerinin “Osmanlı köleliği” dönemine hasret çekmekten ibaret olabileceğini anlatmaya boşuna uğraşmıyor. Filistin’e kendi rüyasını görmeyi, “yeni Osmanlı” himayesini öneriyor: Erdoğan rejimine sığınmak, onun bölgesel pazarlıklarının kozu olmak.

İsrail-Filistin çatışmasına ufuk genişliği ve görüş derinliği içinden bakmak Ankara’nın dört parça Kürdistan ve Kürtlere yönelik politikasının mantık ve hedeflerinin, İsrail’in Filistin’e yönelik siyasetleriyle özdeşliğini çok daha belirginleştirecektir.

Filistin halkı, Erdoğan rejimi gibi “zalim hükümetler”e değil, bu baskıcı rejimlere karşı mücadele eden halkların desteğine güvenebilir. Kürt halkını dört parçada boyunduruk altında tutanların Filistin’e sunabilecekleri, esaretin sonu değil “esir takası” olabilir ancak.