Bilançoya bakınca bir kez daha “ikiyüzlülüğün” galip geldiğini söylemek mümkün. Erdoğan’ın sonunda bir “Gazi Mustafa Kemal”i oldu, kulüplerin şeref meselesi, ortak açıklamada “organizasyondaki bazı aksaklıklar”a tercüme edildi. Ergenekon’un “Arap düşmanlığı” da taraftarın üzerine boca edildi. Oysa onlar, sadece kendi takımlarının maçındaki heyecana kendi sahalarında ortak olmak istemişlerdi.
Türkiye için Kürtlerin oluşturduğu bir “güvenlik” sorunu yoktur ve olsa bile güvenlikçi politikalarla kuzey Kürdistan’ı olsun çekip çeviremeyenlerin uygulamaya soktukları “önleyici savaş” stratejisiyle Güney, Batı ve Doğu Kürdistan’ı fethederek Türkiye’yi “güvenli” sınırlara ulaştırma hayalleri, ancak umarsız ırkçı ergenleri oyalayabilecek kadar inandırıcı olabilir. Milli Savunma Bakanlığı 20 Aralık’ta yayınladığı bildiride “BirleşmişRead More
İnsani maliyeti sıfır -rakamla “0”- olan Kürtlerin kendi kaderlerini tayin hakkını tanıyarak egemenliği paylaşmanın karşısına konan “dünyayı Türk bayrağıyla kuşatma” palavrasının eşlik ettiği hastalıklı irredantizmin foyası ortaya çıkarılmadıkça paha biçilmez insani ve ekolojik, tarihsel ve kentsel varlığın biteviye harcanması bir “teferruat” olarak miskince seyredilmeye devam edecek
Erdoğan’ın dilinin kurcaladığı yerde “nehirden denize özgür Filistin” değil, yeni küresel koşullarda eski hakimiyet alanına bir şekilde yeniden demir atma hırsı yatıyor. Erdoğan, “Bir zamanlar buralar bizimdi” derken, Filistinliler’e bir millet olmaya ve kendi kaderlerini tayine hak sahibi olmadıklarını, görebilecekleri en güzel rüyanın dedelerinin “Osmanlı köleliği” dönemine hasret çekmekten ibaret olabileceğini anlatmaya boşuna uğraşmıyor. Filistin’e kendi rüyasını görmeyi, “yeni Osmanlı” himayesini öneriyor: Erdoğan rejimine sığınmak, onun bölgesel pazarlıklarının kozu olmak.
TBMM’de İsveç’in NATO’ya katılım protokolü tartışmalarında kararlı bir meydan okuma, Olof Palme’nin uluslararası dayanışma, insan hakları ve toplumsal adalet uğruna mücadele mirasını sahiplenen İsveç demokratlarıyla Türkiye ve Kürdistan halkları arasında silahsızlanma, barış, antisömürgecilik ve antiapartheid çizgisinde bir başka uluslararası ortaklığın kurulmasının hem mümkün hem gerekli olduğunun canlı kanıtı olacaktır.
Barış ve demokrasi çağrısı bunca şiddet ve zulüm ortamında yankılanmıyorsa, bu, bir yandan çağrının topluma ulaşmasını önleyen yalıtkan engeller yükselirken, öte yandan çağrının henüz o engelleri aşacak iletişim gücüne ulaş[a]amamış olmasındandır. Bu engeller ancak önceki deneyimleri arkalayarak ve kurumsal sürekliliğin gücünü donanarak aşılabilir. Geçtiğimiz hafta İstanbul’da 78 imzalı bir “BarışaRead More
İsrail-Filistin çatışmasına ufuk genişliği ve görüş derinliği içinden bakmak Ankara’nın dört parça Kürdistan ve Kürtlere yönelik politikasının mantık ve hedeflerinin, İsrail’in Filistin’e yönelik siyasetleriyle özdeşliğini çok daha belirginleştirecektir.
“Toplumsal barış” ve “toplumsal kurtuluş” arasındaki köprüleri, toplumsal alandan yükselen tazelenmiş bir “barış hareketi”yle yeniden kurarak TBMM kapılarına dayanmadıkça…
